پارمیس بهشت ما

  پیش از تو آبی آرام اجازه جاری شدن را نداشت شقایق عاشق بود و اجازه دوست داشتن را نداشت آسمان غمگین بود چاره ای جز گریستن نداشت .... پیش از تو قلبها بی ستاره بود و تنها .... غروب بی افق بود و سپیده دم بی نور .... فاصله ها مبهم بود و رویاها حقیقتی تلخ عشق احساس غریب بود و ابدیت بی مفهوم و پوچ پیش از تو چشمها در حسرت یک نگاه عاشقانه بود و چراغ ساحل آسودگی ها در بی کرانی دریا ناپدید می شد پیش از تو نیازمند چیزی بودم که باورش کنم و توآمدی و اکنون به برکت وجود توست که معنای واقعی عشق را درک کرده ام   ...

دخترم   دردانه زیبایم   پارمیس ای عزیز تر از جانم   پاره ی تنم   صدای دلنوازت را...   نگاههای معصومانه ات را......   شیطنت های کودکانه ات را.....   اشک های بی کینه ات را   دل پاک و مهربانت را     همه را دوست دارم   می دانی...   تو مژدگانی همه ی مهربانی های عالمی   تو بهترین همدم و مونس   تو ارزنده ترین هدیه ی خدا بر روی زمینی ودر یک کلام   تو ...

    همسفر زندگییم ، وجود نازنین تو بهانه ی زیستن است ........   تو زیبا ترین حضور عاشقانه در زندگی من هستی ........   عاشقانه و بی نهایت دوستت دارم بیش از آن چه که فکرش را بکنی ........   همسر خوبم، به ذهنم سپرده ام که غیر از تو به کسی فکر نکند ........   و به چشمانم سپرده ام که جز تو کس دیگری را نبیند ........   و به قلبم گفته ام جز با صدای تو آرام نگیرد ............   همسفر زندگییم ، وجود نازنین تو بهانه ی زیستن است ........   تو زیبا ترین حضور عاشقانه در زندگی من هستی .......